Στην ζούγκλά ισχύει πάντα ο νόμος του ισχυρότερου, οπότε τα άγρια θηρία προσπαθούν να επιβληθούν με κάθε κόστος για να μπορέσουν να επιβιώσουν. Τα μόνο θύματα τα θηράματα τους που μπλέκονται στο παιχνίδι αυτό της επιβίωσης, ακούσια συνήθως...
Ζούγκλα τα ΜΜΕ, άγρια θηρία οι δημοσιογράφοι και όλοι οι άλλοι τα θηράματα τους. Τα ΜΜΕ αναζητούν την πρωτιά, οι δημοσιογράφοι αναζητούν την είδηση που θα φέρει την πρωτιά και προσπαθούν να την κερδίσουν με κάθε κόστος. Θήραμα όποιος έχει την ιστορία που μπορεί να την εξασφαλίσει.
Δεν υπάρχουν κανόνες. Όλοι παίζουν είτε το θέλουν είτε όχι. Μοναδικός στόχος η νίκη, ό,τι και αν σημαίνει αυτό.
Αυτή είναι η ζωή του δημοσιογράφου, να ψάχνει μες τη ζούγκλα να βρει το θήραμα που θα εξασφαλίσει την περισσότερη τροφή. Αναζητά, βρίσκει και μετά αρχίζει το παιχνίδι των αποκαλύψεων. Τα πάντα θα δημοσιευθούν, ουσιώδη και μη, αρκεί να ανεβάζουν τα νούμερα..
Ο Oscar Wilde είχε πει πως «Το κοινό έχει αχόρταγη επιθυμία να μαθαίνει τα πάντα, πλην εκείνων που αξίζει να μάθει. Η δημοσιογραφία το γνωρίζει αυτό κι έχοντας εμπορική συνείδηση ικανοποιεί τη ζήτηση». Κάπως έτσι κατορθώνουν χωρίς τρόπο, αλλά με πολύ κόπο να κανιβαλίζουν τις ζωές των άλλων και να μην σέβονται ούτε καν τις πιο προσωπικές τους στιγμές.
Πρόσφατες οι μνήμες από τον άκομψο τρόπο που τα μέσα, στο βωμό των νούμερων της περιβόητης AGB, μεταχειρίστηκαν το θάνατο του Νίκου Σεργιανόπουλού. Στοιχεία της προσωπικής του ζωής συζητήθηκαν πολύ, υπερπροβολή του όλου συμβάντος και το αιώνιο κυνήγι των φίλων και των συγγενών για μια δήλωση.. Έχει σκεφτεί κανείς ποτέ πως το μόνο που ζητάνε εκείνοι τη στιγμή οι φίλοι και συγγενείς του εκάστοτε θύματος είναι ο χρόνος για να θρηνήσουν το χαμό του ανθρώπου που μόλις έχασαν;
Και όμως αυτή η δήλωση είναι η «ζωή» του δημοσιογράφου. Στην αποκλειστικότητα που θα εξασφαλίσει στηρίζει την καριέρα του. Έτσι, αναγκάζεται να αφήσει πίσω του συναισθηματισμούς και κάθε τι ανθρώπινο που τον χαρακτηρίζει αντι-επαγγελαματία και βάζει μόνο στόχο την κορυφή. Την προσωπική του κορυφή. Με μέσα θεμιτά και μη, με όποιο κόστος – κυρίως για τους άλλους - δημοσιεύει τα πάντα με δικαιολογία την ενημέρωση του πολίτη.
Επαγγελματισμός ή κυνισμός; Ενημέρωση ή νούμερα; Άνθρωπος ή άγριο θηρίο ο δημοσιογράφος; Τι από όλα αυτά ισχύει στη ζούγκλα της ενημέρωσης;
Ο Μαχάτμα Γκάντι είχε πει « Πιστεύω στην ισότητα όλων των ανθρώπων πλην των δημοσιογράφων και των φωτορεπόρτερ». Μπορούμε άραγε να ισχυριστούμε σήμερα το αντίθετο;
Ζούγκλα τα ΜΜΕ, άγρια θηρία οι δημοσιογράφοι και όλοι οι άλλοι τα θηράματα τους. Τα ΜΜΕ αναζητούν την πρωτιά, οι δημοσιογράφοι αναζητούν την είδηση που θα φέρει την πρωτιά και προσπαθούν να την κερδίσουν με κάθε κόστος. Θήραμα όποιος έχει την ιστορία που μπορεί να την εξασφαλίσει.
Δεν υπάρχουν κανόνες. Όλοι παίζουν είτε το θέλουν είτε όχι. Μοναδικός στόχος η νίκη, ό,τι και αν σημαίνει αυτό.
Αυτή είναι η ζωή του δημοσιογράφου, να ψάχνει μες τη ζούγκλα να βρει το θήραμα που θα εξασφαλίσει την περισσότερη τροφή. Αναζητά, βρίσκει και μετά αρχίζει το παιχνίδι των αποκαλύψεων. Τα πάντα θα δημοσιευθούν, ουσιώδη και μη, αρκεί να ανεβάζουν τα νούμερα..
Ο Oscar Wilde είχε πει πως «Το κοινό έχει αχόρταγη επιθυμία να μαθαίνει τα πάντα, πλην εκείνων που αξίζει να μάθει. Η δημοσιογραφία το γνωρίζει αυτό κι έχοντας εμπορική συνείδηση ικανοποιεί τη ζήτηση». Κάπως έτσι κατορθώνουν χωρίς τρόπο, αλλά με πολύ κόπο να κανιβαλίζουν τις ζωές των άλλων και να μην σέβονται ούτε καν τις πιο προσωπικές τους στιγμές.
Πρόσφατες οι μνήμες από τον άκομψο τρόπο που τα μέσα, στο βωμό των νούμερων της περιβόητης AGB, μεταχειρίστηκαν το θάνατο του Νίκου Σεργιανόπουλού. Στοιχεία της προσωπικής του ζωής συζητήθηκαν πολύ, υπερπροβολή του όλου συμβάντος και το αιώνιο κυνήγι των φίλων και των συγγενών για μια δήλωση.. Έχει σκεφτεί κανείς ποτέ πως το μόνο που ζητάνε εκείνοι τη στιγμή οι φίλοι και συγγενείς του εκάστοτε θύματος είναι ο χρόνος για να θρηνήσουν το χαμό του ανθρώπου που μόλις έχασαν;
Και όμως αυτή η δήλωση είναι η «ζωή» του δημοσιογράφου. Στην αποκλειστικότητα που θα εξασφαλίσει στηρίζει την καριέρα του. Έτσι, αναγκάζεται να αφήσει πίσω του συναισθηματισμούς και κάθε τι ανθρώπινο που τον χαρακτηρίζει αντι-επαγγελαματία και βάζει μόνο στόχο την κορυφή. Την προσωπική του κορυφή. Με μέσα θεμιτά και μη, με όποιο κόστος – κυρίως για τους άλλους - δημοσιεύει τα πάντα με δικαιολογία την ενημέρωση του πολίτη.
Επαγγελματισμός ή κυνισμός; Ενημέρωση ή νούμερα; Άνθρωπος ή άγριο θηρίο ο δημοσιογράφος; Τι από όλα αυτά ισχύει στη ζούγκλα της ενημέρωσης;
Ο Μαχάτμα Γκάντι είχε πει « Πιστεύω στην ισότητα όλων των ανθρώπων πλην των δημοσιογράφων και των φωτορεπόρτερ». Μπορούμε άραγε να ισχυριστούμε σήμερα το αντίθετο;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου