Ευρώπη και τηλεόραση: Θα ενωθούν;

Άγνοια δηλώνουν οι Ευρωπαίοι πολίτες σε θέματα σχετικά με την Ευρωπαϊκή Ένωση και τις ευρωεκλογές. Την ίδια άγνοια αντιμετωπίζουν και οι Έλληνες δημοσιογράφοι. Με αισιοδοξία φαίνεται παρ’όλα αυτά να αντιμετωπίζεται η εξειδίκευση των ΜΜΕ σε θέματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η χρήση των νέων τεχνολογιών για την προώθηση της ευρωπαϊκής πληροφόρησης, αλλά και η εκμετάλλευση της οικονομικής κρίσης για την δημιουργία ενιαίας ευρωπαϊκής συνείδησης και ευρωπαϊκής κοινής γνώμης. Βασική προϋπόθεση αποτελούν βέβαια η αλλαγή της νοοτροπίας, όσων αφορά την αντιμετώπιση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, από του ίδιους τους Ευρωπαίους και η απαλλαγή τους από τον «αρνητικό» εθνικισμό.
Αυτά ήταν τα αποτελέσματα που προέκυψαν από την ημερίδα με θέμα: «Ευρωπαϊκές Ειδήσεις και Τηλεόραση» και συγκεκριμένα από την ενότητα με θέμα «Η ευρωπαϊκή πληροφόρηση στη τηλεόραση: Γενική ή εξειδικευμένη;» με συντονιστή τον κ. Προκόπη Δούκα, παρουσιαστή του δελτίου ειδήσεων της ελληνικής κρατικής τηλεόρασης ΕΤ1.
Στην ενότητα αυτή συμμετείχαν δημοσιογράφοι της Ελλάδας και στελέχη μεγάλων τηλεοπτικών σταθμών της Γαλλίας, της Ιταλίας, των Βρυξελλών, της Γερμανίας και από το ευρωπαϊκό κανάλι Euronews. Όλοι οι ομιλητές συμφώνησαν πως η ευρωπαϊκή πληροφόρηση δεν είναι καθόλου ελκυστική για το κοινό, γι’αυτό το λόγο άλλωστε δεν έχει μεγάλη απήχηση. Συγκεκριμένα η κα. Gardenia Trezzini, αρχισυντάκτρια του τηλεοπτικού σταθμού Euronews, τόνισε πως η ευρωπαϊκή ενημέρωση είναι πληκτική και οι δημοσιογράφοι έχουν μέρος ευθύνης. Συμπληρώνοντας την άποψη αυτή ο κ. Jean- Yves Bonsergent, γενικός διευθυντής του τηλεοπτικού σταθμού France 24, υπογράμμισε τη σημασία της συνειδητοποίησης από τη μεριά των δημοσιογράφων της δύναμης της Ευρωπαϊκής Ένωσης, γεγονός που θα τους βοηθήσει να κάνουν και το κοινό να αγαπήσει, μέσα από την ευρωπαϊκή ενημέρωση, την ίδια την Ευρώπη. Ο κ. Ludovico Di Meo, αναπληρωτής διευθυντής του δελτίου ειδήσεων (TG2) της ιταλικής τηλεόρασης RAI, ολοκλήρωσε την σκέψη αυτή λέγοντας πως οι δημοσιογράφοι πρέπει να διαμορφώνουν την ευρωπαϊκή ειδησεογραφία με τέτοιο τρόπο ώστε να προκαλούν την περιέργεια του ακροατή.
Τα πράγματα στην Ελλάδα φαίνονται να είναι δύσκολα καθώς, όπως τόνισε ο κ. Δούκας, ούτε οι δημοσιογράφοι είναι άρτια ενημερωμένοι σχετικά με τα ευρωπαϊκά ζητήματα, αλλά ούτε και το κοινό έτοιμο να δεχθεί τέτοια πληροφόρηση. Ο κ. Αντώνης Αλαφογιώργος, δημοσιογράφος της ελληνικής κρατικής τηλεόρασης ΝΕΤ, θεωρεί αναγκαία την προσθήκη μειζόνων ευρωπαϊκών θεμάτων στην ενημερωσή μας, καθώς οι Έλληνες δεν ασχολούνται καθόλου με την Ευρωπαϊκή Ένωση ή τις ευρωεκλογές και τους ευρωβουλευτές τους. Προς την ένωση αυτή της Ελλάδας με το ευρωπαϊκό γίγνεσθαι στοχεύει το κανάλι της βουλής Βουλή Τηλεόραση, όπως μας ενημέρωσε η δημοσιογράφος και επικεφαλής ενημέρωσης του σταθμού κα. Αλεξία Κουλούρη. Το κανάλι ήδη προσπαθεί μέσα από το δελτίο ειδήσεων και εκπομπών να φέρνει το κοινό σε επαφή με τους ευρωβουλευτές και το ευροκοινοβούλιο και είναι γεγονός πως μια μικρή μερίδα του κοινού ενδιαφέρεται για τα θέματα αυτά.
Η ημερίδα πραγματοποιήθηκε την Πέμπτη 27 Νοεμβρίου και διοργανώθηκε από τις Πρεσβείες της Γαλλίας, της Γερμανίας, της Ισπανίας, της Ιταλίας και της Μεγάλης Βρετανίας στην Ελλάδα, το Γραφείο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στην Ελλάδα, το Γραφείο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στην Κύπρο και η Αντιπροσωπεία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στην Ελλάδα.

Ο θάνατος σου, η είδηση μου!

Στην ζούγκλά ισχύει πάντα ο νόμος του ισχυρότερου, οπότε τα άγρια θηρία προσπαθούν να επιβληθούν με κάθε κόστος για να μπορέσουν να επιβιώσουν. Τα μόνο θύματα τα θηράματα τους που μπλέκονται στο παιχνίδι αυτό της επιβίωσης, ακούσια συνήθως...
Ζούγκλα τα ΜΜΕ, άγρια θηρία οι δημοσιογράφοι και όλοι οι άλλοι τα θηράματα τους. Τα ΜΜΕ αναζητούν την πρωτιά, οι δημοσιογράφοι αναζητούν την είδηση που θα φέρει την πρωτιά και προσπαθούν να την κερδίσουν με κάθε κόστος. Θήραμα όποιος έχει την ιστορία που μπορεί να την εξασφαλίσει.
Δεν υπάρχουν κανόνες. Όλοι παίζουν είτε το θέλουν είτε όχι. Μοναδικός στόχος η νίκη, ό,τι και αν σημαίνει αυτό.
Αυτή είναι η ζωή του δημοσιογράφου, να ψάχνει μες τη ζούγκλα να βρει το θήραμα που θα εξασφαλίσει την περισσότερη τροφή. Αναζητά, βρίσκει και μετά αρχίζει το παιχνίδι των αποκαλύψεων. Τα πάντα θα δημοσιευθούν, ουσιώδη και μη, αρκεί να ανεβάζουν τα νούμερα..
Ο Oscar Wilde είχε πει πως «Το κοινό έχει αχόρταγη επιθυμία να μαθαίνει τα πάντα, πλην εκείνων που αξίζει να μάθει. Η δημοσιογραφία το γνωρίζει αυτό κι έχοντας εμπορική συνείδηση ικανοποιεί τη ζήτηση». Κάπως έτσι κατορθώνουν χωρίς τρόπο, αλλά με πολύ κόπο να κανιβαλίζουν τις ζωές των άλλων και να μην σέβονται ούτε καν τις πιο προσωπικές τους στιγμές.
Πρόσφατες οι μνήμες από τον άκομψο τρόπο που τα μέσα, στο βωμό των νούμερων της περιβόητης AGB, μεταχειρίστηκαν το θάνατο του Νίκου Σεργιανόπουλού. Στοιχεία της προσωπικής του ζωής συζητήθηκαν πολύ, υπερπροβολή του όλου συμβάντος και το αιώνιο κυνήγι των φίλων και των συγγενών για μια δήλωση.. Έχει σκεφτεί κανείς ποτέ πως το μόνο που ζητάνε εκείνοι τη στιγμή οι φίλοι και συγγενείς του εκάστοτε θύματος είναι ο χρόνος για να θρηνήσουν το χαμό του ανθρώπου που μόλις έχασαν;
Και όμως αυτή η δήλωση είναι η «ζωή» του δημοσιογράφου. Στην αποκλειστικότητα που θα εξασφαλίσει στηρίζει την καριέρα του. Έτσι, αναγκάζεται να αφήσει πίσω του συναισθηματισμούς και κάθε τι ανθρώπινο που τον χαρακτηρίζει αντι-επαγγελαματία και βάζει μόνο στόχο την κορυφή. Την προσωπική του κορυφή. Με μέσα θεμιτά και μη, με όποιο κόστος – κυρίως για τους άλλους - δημοσιεύει τα πάντα με δικαιολογία την ενημέρωση του πολίτη.
Επαγγελματισμός ή κυνισμός; Ενημέρωση ή νούμερα; Άνθρωπος ή άγριο θηρίο ο δημοσιογράφος; Τι από όλα αυτά ισχύει στη ζούγκλα της ενημέρωσης;
Ο Μαχάτμα Γκάντι είχε πει « Πιστεύω στην ισότητα όλων των ανθρώπων πλην των δημοσιογράφων και των φωτορεπόρτερ». Μπορούμε άραγε να ισχυριστούμε σήμερα το αντίθετο;

Εγκληματοφοβία, η ασθένεια των Ελλήνων.

Εγκληματοφοβία, λοιπόν, λέγεται η αρρώστια που μαστίζει την Ελλάδα. Οι Έλληνες αποδεικνύονται από στατιστικές και έρευνες αδύναμοι απέναντι στην παραβατικότητα. Ακόμα και αν η Ελλάδα έχει τους χαμηλότερους δείκτες εγκληματικότητας σε όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση, οι Έλληνες κάνουν τον πιο ανήσυχο ύπνο τα βράδια
Την έκταση της φοβίας αυτής καταλαβαίνουμε αν λάβουμε υπόψη μας την 1η Διεθνή Έκθεση Συστημάτων Ασφαλείας που πραγματοποιήθηκε φέτος στην Ελλάδα και την μεγάλη επισκεψιμότητα της.
Οι ειδικοί αποδίδουν τα αίτια της εγκληματοφοβίας στην αυξημένη μικρή και μεσαία εγκληματικότητα της εποχής μας και στην αδυναμία της ΕΛ.ΑΣ να αντεπεξέλθει Πράγματι ενώ οι κλοπές και οι διαρρήξεις γνώρισαν το 2007 αύξηση της τάξης του 7 % μόνο το 9% του συνόλου εξιχνιάστηκε.
Γενικότερα η Ελλάδα ήρθε αντιμέτωπη το 2007 με φοβερή έξαρση της εγκληματικότητας. Εκτός από τις κλοπές και τις διαρρήξεις αυξήθηκαν κατά 9,1% οι κλοπές αυτοκινήτων και κατά 17,2% οι ληστείες τραπεζών. Οι διαρρήξεις δε, που αποτελούν μια από τις μεγαλύτερες φοβίες των πολιτών, αυξήθηκαν κατά 18,3%. Την μεγαλύτερη αύξηση της από το 2002 έως σήμερα γνώρισε η επαιτεία με άνοδο του ύψους 87,6%, αλλά και η οπλοκατοχή, που πολλοί θεωρούν υπεύθυνη για την αύξηση των εγκλημάτων βίας στις μέρες μας, αυξήθηκε κατά 28%. Μεγάλη αύξηση παρατηρήθηκε στις ανθρωποκτονίες (26,3%) ,γεγονός που προβληματίζει ιδιαίτερα την κοινή γνώμη για την πορεία της σημερινής κοινωνίας καθώς όπως έχει πει και ο George Bernard Shaw « Η δολοφονία είναι η ακραία μορφή λογοκρισίας». Συνεπώς μήπως θέλουν να μας περάσουν κάποιο μήνυμα όλες αυτές οι αυξήσεις εκτός από στατιστικά στοιχεία και συμπεράσματα;
Πιο ανησυχητικές ακόμα είναι οι αυξήσεις που παρατηρούνται στο οικονομικό έγκλημα και την παιδική εγκληματικότητα.
Από το 2006 έως το 2007 το οικονομικό έγκλημα αυξήθηκε αλματωδώς κατά 92,3% , αφήνοντας άφωνη την ελληνική κοινωνία. Παράλληλα η εγκληματικότητα ανηλίκων γνωρίζει σταδιακή αύξηση από το 2004-2005, με πρώτα στην ιεραρχία τη βία και τα ναρκωτικά, ενώ οι ληστείες και οι ανθρωποκτονίες που διαπράττουν ανήλικοι αυξάνονται με ανησυχητικούς ρυθμούς. Θυμάστε τα λόγια του Bernard Shaw που ανάφερα παραπάνω;
Ταυτόχρονα με όλες αυτές τις αυξήσεις οι δράστες αυξάνουν και τους στόχους τους. Καταστήματα εφορίας και χρηματαποστολές, πρατήρια υγρών καυσίμων, σούπερ μάρκετ, οδηγοί ταξί, ταχυδρομικοί διανομείς, αλλά και τα ίδια τα ΕΛ.ΤΑ έχουν βρεθεί στο στόχαστρο.
Δεδομένων όλων των στοιχείων, αλλά και των μηνυμάτων που έμμεσα προκύπτουν από τις έρευνες, δεν φαίνεται να είναι αδικαιολόγητη η φοβία των Ελλήνων έναντι των αντικοινωνικών εκείνων συμπεριφορών που παραβαίνουν τους νόμους και τιμωρούνται από τη δικαιοσύνη, κοινώς έναντι στο έγκλημα. Παράλληλα την «ασθένεια» αυτή διαχειρίζονται με το χειρότερο και πολλές φορές αντιδεοντολογικό τρόπο τα Μ.Μ.Ε.. Με ελλειπή ενημέρωση και μεγαλοποίηση των γεγονότων συμβάλλουν στην αύξηση του φαινομένου εγκληματοφοβία, αλλά και στην αύξηση του ρατσισμού και της ξενοφοβίας καθώς με την αύξηση της εγκληματικότητας εμπλέκουν άμεσα και τους μετανάστες.
Η εγκληματοφοβία οφείλει να αντιμετωπιστεί, καθώς η ίδια αλλά και οι παρενέργειές της μπορούν να καταστούν πολύ πιο επικίνδυνες από την ίδια την εγκληματικότητα. Δεν μπορώ να πω με σιγουριά και στοιχεία αν η εγκληματοφοβία είναι αιτία της αύξησης της εγκληματικότητας, αλλά σίγουρα, κατά την άποψη μου, συμβάλλει έστω και στο ελάχιστο με έμμεσο τρόπο.

Μίλα μου...ελεύθερα

Θέλω να μιλήσω ελεύθερα. Μπορώ;
Αν μπορούσαμε να δημιουργήσουμε μια φανταστική Ελλάδα και βάζαμε μέσα φανταστικούς πολίτες και το φανταστικό μας εαυτό τότε θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για πραγματική ελευθερία λόγου....
Στην σημερινή Ελλάδα όλα επιτρέπονται φαινομενικά και όλα απαγορεύονται πρακτικά. Είμαστε ελεύθεροι να εκφράζουμε την γνώμη μας, αλλά παράλληλα διωκόμαστε ποινικά. Ο ίδιος νόμος που μας εξασφαλίζει την ελευθέρια λόγου είναι αυτός που μας την παίρνει πίσω. Με τρόπο πάντα. Διωκόμαστε ποινικά επειδή λέμε την αλήθεια...; Και η αλήθεια, όπως όλοι μας πολύ καλά γνωρίζουμε πονάει! Ή επειδή λέμε μεγάλα ψέματα και προσβάλλουμε ανθρώπους και ιδέες;
«Το Σύνταγμα φτιάχτηκε για να προστατεύει τις απόψεις που προσβάλλουν. Τις άλλες έτσι και αλλιώς κανείς δεν προσπάθησε να τις λογοκρίνει», είχε πει πολύ ορθά ο Mike Godwin και αυτό θα έπρεπε να κάνει κανονικά Να προστατεύει τη γνώμη όλων, όποια και αν είναι αυτή. Ευχάριστη ή δυσάρεστη, προσβλητική ή κολακευτική. Καθένας θα έπρεπε να έχει το δικαίωμα της ελεύθερης έκφρασης της γνώμης του....
Ο μόνος κριτής η κοινωνία. Μόνο αυτή να έχει τη δύναμη να κρίνει και να κατακρίνει αυτούς που έχουν το θάρρος να εκφράσουν τις απόψεις τους δημόσια. Η κοινωνική αναγνώριση είναι το μεγαλύτερο βραβείο και η κοινωνική κατακραυγή η μεγαλύτερη τιμωρία. Πάντα έτσι ήταν... Ακόμα και το δικαστήριο να σε καταδικάσει αν η κοινή γνώμη σε δικαιώσει ξέρεις πως έχει κάνει κάτι καλό.
Κάποιοι θα πουν πως όλα αυτά είναι λίγο υπερβολικά. Πως η ελευθερία του λόγου ζει και βασιλεύει και πως ποτέ δεν βίωσαν τη λογοκρισία. Μερικά παραδείγματα θα μας πείσουν Αρχικά το γνωστό σε όλους μας περιστατικό στα πλαίσια του φεστιβάλ Art Athina 2007 που κατόπιν καταγγελίας οι αστυνομικοί κατάσχεσαν βίντεο της Εύη Στεφανή και συνέλαβαν τον διευθυντή της έκθεσης για παράβαση του νόμου περί άσεμνων και προσβολή συμβόλων του ελληνικού κράτους. Η αποκαθήλωση του έργου του Thierry de Gordie από την έκθεση Out look 2003. Η καταδίκη του Τζίμη Πανούση για περιύβριση εθνικού συμβόλου. Δεν είναι αυτά αρκετά; Αν όχι έχω και άλλα να πω...
Αν σας έλεγα τώρα πως σε αντίστοιχα περιστατικά στις ΗΠΑ δεν θα είχε γίνει τίποτα απολύτως πως θα αντιδρούσατε...;Ακόμα πως αν ένας αναρχικός έκαιγε την αμερικανική σημαία στο Central Park δίπλα από μια διμοιρία ΜΑΤ κανείς δεν θα αντιδρούσε; Όλα αυτά ακούγονται πολύ προχωρημένα για μας;
Και όμως αυτό είναι η ελευθερία λόγου και έκφρασης. Να μπορείς μέσα από τις πράξεις, τα λόγια, την τέχνη να εκφρασθείς ελεύθερα. Ναι ακόμα και να κάψεις και το εθνικό σύμβολο, τη σημαία.
«Η λογοκρισία δείχνει την έλλειψη αυτοπεποίθησης μιας κοινωνίας», είπε ο Potter Stewart και η ελληνική κοινωνία έχει πολύ χαμηλά τον δείκτη αυτοπεποίθησης και αυτό φαίνεται μέσα από τις πράξεις τις.
Η ελευθερία λόγου είναι δείγμα πολιτισμού και η Ελλάδα θα έπρεπε να είναι πρωτοπόρος....

Αύξηση της «Θερμοκρασίας» τον Νοέμβριο

Θερμοκρασία σε υψηλά για την εποχή επίπεδα. Ο υδράργυρος αυτό το Σαββατοκύριακο σκαρφάλωσε στους 30 βαθμούς επιτρέποντας ακόμα και μικρές εξορμήσεις σε κοντινές παραλίες για να υποδεχθούμε το χειμώνα με ένα δροσερό μακροβούτι.
Η φοιτητική και εκπαιδευτική κοινότητα, μετά τις τελευταίες εξελίξεις, υπόσχεται να διατηρήσει τη θερμοκρασία σε υψηλά επίπεδα και ένα «καυτό Νοέμβριο». Κατέβασε τα καλοκαιρινά που είχες φυλάξει στο πατάρι και ετοιμάσου να υποδεχθούμε όλοι μαζί το «μίνι καύσωνα»!
Μετά την καταδίκη της Ελλάδας από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο η αναγνώριση των πτυχίων των κολεγίων φαίνεται να είναι επιτακτική. Αντίθετη άποψη έχουν όμως οι φοιτητές και οι καθηγητές των ΑΕΙ που αρνούμενοι να δεχθούν την ισοτιμία των πτυχίων κινητοποιούνται ενάντια στις αποφάσεις.
Το δρόμο ανοίγει το ΕΜΠ. Για πρώτη φορά όλες οι φοιτητικές παρατάξεις, οι καθηγητές και οι πρυτανικές αρχές του ΕΜΠ συμφωνούν, η κάθε μεριά για τους δικούς της λόγους, στη μη αναγνώριση των πτυχίων των κολεγίων και παρακινούν και τις υπόλοιπες σχολές να προβούν σε κινητοποιήσεις.
Κύμα γενικών συνελεύσεων απλώθηκε στη χώρα για να οργανωθούν οι μαζικές αντιδράσεις των φοιτητών. Πολλές τελούν ήδη υπό κατάληψη. Οι καθηγητές των ΑΕΙ έχουν προγραμματίσει δύο 48 απεργίες, 20-21 και 25-26 Νοεμβρίου και οι φοιτητές σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη και άλλες μεγάλες πόλεις θα πραγματοποιήσουν συλλαλητήριο την Πέμπτη 6 Νοεμβρίου.
Παράλληλα με τις τελευταίες εξελίξεις πολλά δημόσια εκπαιδευτικά ιδρύματα αναγκάζονται να κλείσουν για μερικά εικοσιτετράωρα μη μπορώντας να αντεπεξέλθουν στο κόστος λειτουργίας τους. Τα κονδύλια που παρέχονται από το κράτος δεν επαρκούν με αποτέλεσμα είτε τα ιδρύματα να υπολειτουργούν είτε να κλείνουν!! Αν δεν αυξηθούν δε τα κονδύλια αδύνατη θα είναι και η πραγματοποίηση μετεγγραφών σε κάποια από αυτά.
Το δικό της αγώνα συνεχίζει και η δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Σχολεία υπό κατάληψη από την αρχή της σχολικής χρονιάς. Μαθητές που ζητούν τα αυτονόητα καλύτερη υλικοτεχνική υποδομή, λήξη διπλοβάρδιας και παράλληλα οι καθηγητές και οι δάσκαλοι προγραμματίζουν τις δικές τους κινητοποιήσεις.
Καθηγητές, φοιτητές, μαθητές αποφασισμένοι να πάρουν αυτά που τους ανήκουν δίνουν ραντεβού στους δρόμους για να διαμαρτυρηθούν για την κατάσταση της δημόσιας εκπαίδευσης και ανεβάσουν τη θερμοκρασία στα ύψη με τους αγώνες τους.
Βάζω κοντομάνικο. Παίρνω τσάντα. Πρώτη στάση αμφιθέατρο....